ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจภายในกับกรอบความคิดงอกงาม ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย จังหวัดปัตตานี โดยมีบุคลิกภาพเปิดรับประสบการณ์เป็นตัวแปรส่งผ่าน

Abstract

การวิจัยเชิงสำรวจครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาระดับกรอบความคิดงอกงาม แรงจูงใจภายใน และระดับบุคลิกภาพแบบเปิดรับประสบการณ์ (2) เพื่อศึกษาอิทธิพลทางตรง อิทธิพลทางอ้อม และอิทธิพลรวมของแรงจูงใจภายในที่มีต่อกรอบความคิดงอกงามโดยมีบุคลิกภาพแบบเปิดรับประสบการณ์เป็นตัวแปรส่งผ่านของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในจังหวัดปัตตานี จำนวน 120 คนคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยใช้การสุ่มแบบหลายขั้นตอน (Multi-Stage Sampling) เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย แบบวัดชุดความคิด,แบบวัดบุคลิกภาพแบบเปิดรับประสบการณ์และแบบวัดแรงจูงใจภายใน มีค่าความเชื่อมั่น 0.725 ,0.804 และ 0.982 ตามลำดับ วิเคราะห์ผลการศึกษาโดยใช้การวิเคราะห์การถดถอยแบบง่าย ในการวิเคราะห์อิทธิพลของตัวแปรและใช้ การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณเชิงชั้นในการวิเคราะห์อิทธิพลตัวแปรส่งผ่าน

ผลการวิจัยพบว่า

1) นักเรียนกลุ่มตัวอย่างโดยรวมมีกรอบความคิดก้ำกึ่ง ระหว่างกรอบความคิดแบบตายตัวและกรอบความคิดงอกงาม ระดับบุคลิกภาพแบบเปิดรับประสบการณ์ปานกลาง ระดับแรงจูงใจภายในต่ำ

2) แรงจูงใจภายในมีอิทธิพลทางตรงต่อกรอบความคิดงอกงาม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และมีค่าอิทธิพลทางตรงเท่ากับ 15.4  (R²= 0.154)

3) แรงจูงใจภายในมีอิทธิพลทางอ้อมต่อกรอบความคิดงอกงามผ่านบุคลิกภาพแบบเปิดรับประสบการณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และมีค่าอิทธิพลทางอ้อมเท่ากับ 3.1 (R²= 0.031)

4) บุคลิกภาพแบบเปิดรับประสบการณ์เป็นตัวแปรส่งผ่านแบบบางส่วนระหว่างปัจจัยแรงจูงใจภายในที่มีต่อกรอบความคิดงอกงาม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ที่ระดับ .05 และอิทธิพลรวมของแรงจูงใจภายในผ่านบุคลิกภาพแบบเปิดรับประสบการณ์ที่มีต่อกรอบความคิดงอกงามเท่ากับ 18.5 (R²= 0.185)