การพัฒนาบุคลากรให้ก้าวหน้าในสายอาชีพ แรงจูงใจ และปัจจัยค้ำจุน ที่มีผลต่อการคงอยู่ของพนักงานโรงแรมในเขตกรุงเทพมหานคร

Abstract

วัตถุประสงค์ของการศึกษา ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาอิทธิพลของปัจจัยด้านการพัฒนาบุคลากรให้ก้าวหน้าในสายอาชีพที่มีผลต่อการคงอยู่ของพนักงานโรงแรมในเขตกรุงเทพมหานคร 2) เพื่อศึกษาอิทธิพลของปัจจัย ด้านแรงจูงใจที่มีผลต่อการคงอยู่ของพนักงานโรงแรมในเขตกรุงเทพมหานคร 3) เพื่อศึกษาอิทธิพลของปัจจัยด้านปัจจัยค้ำจุนที่มีผลต่อการคงอยู่ของพนักงานโรงแรมในเขตกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างคือพนักงานโรงแรมหนึ่ง ในเขตกรุงเทพมหานคร ผู้วิจัยกำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตาราง Krejcie & Morgan ที่ระดับความเชื่อมั่น 95% ความคลาดเคลื่อน ±5% กลุ่มประชากรมีจำนวน 220 คน ตรงกับขนาดกลุ่มตัวอย่างจำนวน 140 คน โดยทำการแจกแบบสอบถามทาง Google Form สถิติพื้นฐานที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ สถิติเชิงพรรณนา คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน คือ การวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุ ผลการศึกษาพบว่า 1) ปัจจัยด้านการพัฒนาบุคลากรให้ก้าวหน้าในสายอาชีพ มีอิทธิพลร้อยละ 42.9 โดยด้านการศึกษา และด้านการฝึกอบรม มีผลต่อการคงอยู่ของพนักงานโรงแรมในเขตกรุงเทพมหานคร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 2) ปัจจัยด้านแรงจูงใจ มีอิทธิพลร้อยละ 55.2 โดยด้านการได้รับการยอมรับนับถือ ด้านความก้าวหน้า มีผลต่อการคงอยู่ของพนักงานโรงแรมในเขตกรุงเทพมหานคร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 3) ปัจจัยด้านปัจจัยค้ำจุน มีอิทธิพลร้อยละ 63.5 โดยด้านนโยบายและการบริหารขององค์กร ด้านสภาพการทำงาน ด้านเงินเดือนและสวัสดิการ และด้านความมั่นคงในการทำงาน มีผลต่อการคงอยู่ของพนักงานโรงแรมในเขตกรุงเทพมหานคร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05