คุณค่าแบรนด์ในมุมมองของผู้มีส่วนได้เสียในสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาเอกชนในประเทศไทย

รุ่งธิวา วงศ์ประชา

Abstract


       การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาอิทธิพลคุณค่าแบรนด์ในมุมมองของผู้มีส่วนได้เสียของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนในประเทศไทย (2) เพื่อศึกษาคุณค่าแบรนด์ในมุมมองของผู้มีส่วนได้เสียที่ส่งผลต่อผลการดำเนินงานทางการตลาดของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนในประเทศไทย ซึ่งผู้วิจัยกำหนดประชากรในการวิจัยครั้งนี้คือมหาวิทยาลัยเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 10 แห่ง ซึ่งโดยมีกลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษา ศิษย์เก่า ผู้ปกครอง ผู้ใช้บัณฑิต จำนวน800 คน ซึ่งผู้วิจัยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน (Multi-Stage-Sampling) ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามระหว่างเดือนตุลาคม- ธันวาคม 2557 และได้รับแบบสอบถามกลับคืนจำนวน 800 ฉบับ ผู้วิจัยวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง (Structural Equation Modeling: SEM) ผลการวิจัย พบว่า การจัดการลูกค้าสัมพันธ์ การตลาดบริการและการรับรู้คุณภาพการบริการ มีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อคุณค่าแบรนด์ในมุมมองของผู้มีส่วนได้เสีย และคุณค่าแบรนด์ในมุมมองของผู้มีส่วนได้เสียมีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อผลการดำเนินงานทางด้านการตลาด นอกจากนี้ ผลการดำเนินงานการตลาดได้รับอิทธิพลทางอ้อมเชิงบวกต่อ การจัดการลูกค้าสัมพันธ์ การตลาดบริการและการรับรู้คุณภาพการบริการ ซึ่งมีความสอดคล้องกับสมมติฐานการวิจัยที่กำหนดไว้


Keywords


การจัดการลูกค้าเชิงสัมพันธภาพ,การตลาดบริการ, คุณค่าแบรนด์ในมุมมองของผู้มีส่วนได้เสีย, การรับรู้คุณภาพการบริการ, ผลการดำเนินงานการตลาด

Full Text:

Untitled

References


Aaker, D. A. (1996). Measuring brand equity across products and markets. California management review. 38(3), 103.

Ahmed S.M.Z. & Shoeb, M.Z.H. (2009). Measuring service quality of a public university library in Bangladesh using SERVQUAL. Performance Measurement and Metrics. 10(1), 17-32.

Ahmadreza S., et al. (2011). SERVQUAL in Malaysian universities: perspectives of international students. n.d.

Ahmad, J., et al. (2013). Investigating the effects of service quality dimensions and expertise on loyalty. n.d.

Alireza, A., et al. (2012). Effectiveness of marketing strategies and corporate image on brand Equity as a sustainable competitive advantage. Institute of interdisciplinary business research. 4(2), 192-205.

Assimkopoulos, C., Papaionnou, E. & Sarmaniotis, C. (2011). The contribution of CRM marketing variables toward improving company’s performance: A case of Thessaloniki area Hotels. Arabian Journal of Business and Management Review. 1(1), 17-30.

Battor, M., & Battor, M. (2010). The impact of customer relationship management capability on innovation and performance advantages: Testing a mediated model. n.d.

Berry, L. (2002). Relationship marketing of services perspectives. Journal of Relationship Marketing. 1(1), 59-70.

Bahman, H. (2013). Marketing factors on Brand Relationship Equity and Affects the Customers Purchase Intention. n.d.

Cedwyn, F., et al. (2013). Understanding student satisfaction and loyalty in the UAE HE Sector. International Journal of Education Management. 27(6), 613-630.

Chen, H.C., et al. (2009). Marketing mix and branding: competitive hypermarket strategies. International journal of management and marketing research. 2(1), 17-34.

Cleopatra, V. et al. (2013). A Taxonomy of measures for consumer-based brand equity: drawing on the views of managers in Europe. n.d.

Day, G.S. (1994). The capabilities of market-driven organization. Journal of Marketing. 58(1), 37-52.

Day, G.S., & Van den Bulte, C. (2002). Superiority in customer relationship management: consequences for competitive advantage and performance. The Wharton School University of Pennsylvania. 9, 1-48.

Dutu, C., & Halmajan, H. (2011). The effect of organizational readiness on CRM and business performance. International Journal of Computers. 1(5), 106-114.

Erfan, S., et al. (2012). The Mediating Effects of Brand Association, Brand Loyalty, Brand Image and Perceived Quality on Brand Equity. n.d.

Hani, Z., et al. (2013). The Effect of Services Marketing Mix Elements on Customer-Baswd Brand Equity: An Empirical Study on Mobile Telecom Service Recpients in Jordan. International Journal of Business and Management. 8(11), 1833-3850.

Haizhong, W. et al. (2008). Global brand equity model: combining customer-based with product-market outcome approaches. n.d.

Hair, J.F., Anderson, R.E., Tatham, R.L. & Black, W.C. (1998). Multivariate Data Analysis. (5 th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.

Hui-Chu Chen. (2009). “Marketing Mix and Branding: Competitive Hypermarket Strategies”. Intentional Journal of Management and Marketing Research. 2(1).

Jonathan, W. (2012). Editorial Looking at Islamic marketing, branding and Muslim consumer behavior beyond the 7Ps The call for supportive course content and more P’s please. Journal of Islamic Marketing. 3(3), 212-216.

Jonathan I. (2009). A new higher education marketing mix: the 7Ps for MBA marketing. International Journal of Educational Management. 22(4), 288-299.

Kotler, P. (2003). Marketing Management. (11 th ed.). Prentice Hall International Editions.

Kotler Lane Keller. (2008). Strategic Brand Management, Building, Measuring, and Managing brand Equity. n.d.

Luming Wang. (2011). Rethinking the Definition and Hybrid measurement consumer-based brand equity. A Dissertation submitted to the Graduate Studies and Recreation in partial fulfillment of the requirements for the degree of doctor of philosophy. University of Alberta.

McCarthy, E.J. (1964). Basic Marketing. IL: Richard D. Irwin.

Mei-Lien, L. (2011). Impact of Marketing Strategy, Customer Perceived Value, Customer Satisfaction, Trust, and Commitment on Customer Loyalty. A Dissertation Presented in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree Doctor of Philosophy in the Lynn University.

Mohammed, A., et al. (2013). Developing Brand Equity Model Based on C.B.B.E Approach to Establish Customer Satisfaction and Loyalty in Tehran’s chain stored. Journal of Basic and Applied Scientific Research. 3(7), 956-965.

Musa, P. et al. (2012). Consumer-based brand equity in banking industry a comparison of local and global banks in Turkey. n.d.

Neil H. Borden. (1984). The Concept of the Marketing Mix. Harvard Business School.

N. Rajasekar, et al. (1964). Measuring Customer-Based Brand Equity in Durable Good Industry. n.d.

Parasuraman, A. et al. (1985). A Conceptual Model of Service Quality and its implications for Future Research. Journal of Marketing. 49, 41-50.

Peelen, E. (2005). Customer Relationship Management. Benelux BV, Amsterdam: Prentice Hall.

Pallabi, M., et al. (2011). Perpetual Asset Management of Customer-Based Brand Equity The PAM Evaluator. n.d.

Sigala, M. (2003). Implementing customer relationship management in the hotel sector: Does “IT” always matter?. 11th European Conference on Information Systems.

Sin, Leo Y.M., Tse, Alan C.B., Heung, Vincent C.S., & Yim, Frederick H.K. (2005). An analysis of the relationship between market orientation and business performance in the hotel industry. Hospitality Management. 24, 555–577.

Sirikada, Y. (2013). Antecdents and consesquences of customer relationship management capability of hotels in Thailand. n.d.

Steven,P., et al. (2010 ). Consumer-based brand equity for Australia as a long-haul tourism destination in an emerging market. n.d.

Steven, A.T., et al. (2007). Understanding customer-based brand equity in financial services. n.d.

Suleiman, A. (2011). Perception of Service Quality in Jordanin Hotels. Journal of Services Marketing. 21(4), 241-252.

Tanmay, C. et al. (2010). Marketing Mix Elements Influencing Brand Equity and Brand Choice. n.d.

Wei-Tsong W., et al. (2010 ). Factors influencing mobile services adoption: a brand-equity perspective. n.d.

Yim, F.H., Anderson, R.E., & Swaminathan, S. (2004). Customer relationship management: ITS dimensions and effect on customer outcomes. Journal of Personal Selling & Sales Management. (4), 265-280.


Refbacks

  • There are currently no refbacks.


ยินดีรับบทความวิชาการทางด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ที่ยังไม่ได้รับการตีพิมพ์หรือเผยแพร่ในวารสารใดมาก่อน กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการแก้ไขต้นฉบับและการพิจารณาตีพิมพ์ตามลำดับก่อนหลัง