ปัญหาการออกเสียงพยัญชนะ สระ และวรรณยุกต์ในภาษาจีนกลาง และปัจจัยที่ส่งผลต่อการออกเสียงของนักเรียนแผนศิลป์ภาษาจีน โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยรามคำแหง (ฝ่ายมัธยม)

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาในการออกเสียงพยัญชนะ  สระ  และวรรณยุกต์ในภาษาจีนกลางและปัจจัยที่ส่งผลต่อการออกเสียงของนักเรียนแผนศิลป์ภาษาจีนโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยรามคำแหง(ฝ่ายมัธยม)  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้  คือแบบทดสอบการอ่านออกเสียงพินอินโดยอ้างอิงจากตารางการอ่านออกเสียงพินอินจากหนังสือแบบเรียน《汉语教程》การทดสอบแบ่งออกเป็น 3 ส่วนได้แก่การทดสอบการอ่านออกเสียงพยัญชนะสระและวรรณยุกต์  ผู้วิจัยดำเนินการทดสอบนักเรียนแผนศิลป์ภาษาจีนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6รวมจำนวนทั้งหมด 67คน โดยทดสอบอ่านออกเสียงทีละคน  ผลการวิจัยพบว่าด้านปัญหาการออกเสียงพยัญชนะ พบปัญหา2 ประการ คือ 1) นักเรียนมีความสับสนในการจดจำพยัญชนะพินอินส่งผลให้ออกเสียงพยัญชนะปะปนกัน  2) นักเรียนไม่สามารถออกเสียงพยัญชนะบางหน่วยได้ถูกต้อง  ด้านปัญหาการออกเสียงสระ พบปัญหา 2 ประการ  คือ 1) นักเรียนมีความสับสนในการจดจำสระพินอิน2) นักเรียนออกเสียงสระบางหน่วยได้ไม่ถูกต้องชัดเจนด้านปัญหาการออกเสียงวรรณยุกต์ พบปัญหาอยู่ 3 ประการ คือ 1) นักเรียนมีปัญหาในการการเปล่งเสียงวรรณยุกต์เสียงที่1 (阴平)ได้สูงไม่ถึงระดับเสียงในภาษาจีนกลาง  2) นักเรียนเปล่งเสียงวรรณยุกต์ที่เสียงที่3 (上升)ได้ไม่ถูกต้องชัดเจน  3) นักเรียนออกเสียงวรรณยุกต์เสียงเบา(轻声)ไม่ถูกต้อง  จากการวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อการออกเสียงผิดพลาดของนักเรียน สามารถสรุปปัจจัยที่ส่งผลต่อการออกเสียงทั้ง 3ด้านได้ 4ประเด็น  คือ 1) การถูกแทรกแซงจากภาษาแม่2) การได้รับอิทธิพลจากภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศที่ได้เรียนรู้มาก่อนภาษาจีน 3) เกิดความสับสนในการอ่านสัทอักษรพินอินที่เสียงคล้ายคลึงกันหรือหน้าตาสัทอักษรคล้ายคลึงกัน 4) ขาดความเข้าใจในระบบการออกเสียงที่ถูกต้อง