การศึกษากลวิธีการเรียนภาษาจีนของนักศึกษาสาขาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีการเรียนภาษาจีนของนักศึกษาสาขาอุตสาหกรรมการ
ท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และเปรียบเทียบกลวิธีการเรียนภาษาจีนของนักศึกษาสาขาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่มีผลการเรียนวิชาภาษาจีนต่างกัน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักศึกษาสาขาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทาชั้นปีที่ 4 จำนวน 40 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่มแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามที่ดัดแปลงมาจากแบบสอบถามกลวิธีการเรียนภาษาของอ๊อกฟอร์ด (Oxford, 1990) วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย การหาค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การหาค่าความแปรปรวนทางเดียว และใช้การหาค่าความแตกต่างเป็นรายคู่ด้วยวิธี LSD (Least significant difference) ผลการศึกษา พบว่า การใช้กลวิธีการเรียนภาษาจีนของนักศึกษาสาขาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา มีการใช้กลวิธีด้านอภิปัญญาและกลวิธีด้านจิตพิสัยอยู่ในระดับใช้บ่อย ส่วนกลวิธีด้านปัญญา กลวิธีด้านสังคม กลวิธีด้านการจำและกลวิธีด้านการชดเชยมีการใช้บางครั้ง ส่วนผลการเปรียบเทียบการใช้กลวิธีการเรียนภาษาจีนของนักศึกษาสาขาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทาที่มีผลการเรียนวิชาภาษาจีนต่างกัน พบว่านักศึกษาสาขาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่มีผลการเรียนวิชาภาษาจีนระดับสูงมีการใช้กลวิธีการเรียนด้านการจำ กลวิธีการเรียนด้านปัญญา และกลวิธีการเรียนด้านอภิปัญญาแตกต่างกับนักศึกษาที่มีผลการเรียนวิชาภาษาจีนระดับต่ำอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05